ÖZLEM SABA

Bazen doğru yerde zehir, ilaçtır. Yanlış yerde ilaç, zehirdir... Sadece neyi, ne zaman ve hangi durumda yapacağınızı bilin, yeter.. Özlem...

Daha dün gibi Zıvanadan çıkmış duyguların Ve söz geçirilememiş heveslerin Kör ettiği mağaralarda Gündüzün perileri Gecenin cinlerini...

Bazı kadınlar, çocuklarından önce kendini doğurmak zorundadır... Çünkü, doğan o çocuğun da adı olmayacaktır, bilir... Hele de kız çocuğu...

Daha ne denir Nasıl denir bilmiyorum... Ülkem acıyor... İnsanlığım acıyor... Emeğim acıyor... İyi niyetim, masumiyetim, kadınlığım...

Yollar da unuttu Nereye gider bu yolculuk Tanrı'nın belleğinde... Ey sen! Tenime dokunmadan daha Nerden bileceksin sıcağı Öpmeden...

Şöyle yan gelip koymadan başını İkiz bir yastığa Yaslamadan yüreğini Başka bir yüreğe Evini arıyor ruh Evini arıyor beden, her yerde......

Bir şey var bende İyi bildiğim Ve beni iyi bilen Bir yer var Kimsenin bilmediği Tam midemin üzerinde Hiç sızlamamıştı bu kadar O düşeli...

Unutmayın ki; Kimse kimse için hayatını feda etmeye gelmedi bu dünyaya Ne anne-baba çocuklarına Ne de çocuklar, anne ve babalarına Ama...

"Haberin var mı taş duvar? Demir kapı, kör pencere, Yastığım, ranzam, zincirim, Uğruna ölümlere gidip geldiğim, Zulamdaki mahzun resim,...

İlk sözü akıl Son sözü ten söyler... Aşk denilen şey, sizin sandığınızdan çok başka bir şey. Yaşamayan bilmez Bilmeyen yaşayamaz! Özlem SABA

Ben çok yorgunum arkadaşlar! Hepinizden çok daha fazla! Uslanmaz bir iyimserim ben! Uslanmaz bir melankolik-romantik Hayvan...

Dedi Okuyacağım seni! Ama seni! Sen, yazdıklarından çok daha fazlasısın! Başkasın! Dur dedim! Düzeltim; Yazabildiklerim diyebilir miyiz...