Dehliz

Yollar da unuttu

Nereye gider bu yolculuk

Tanrı'nın belleğinde...

Ey sen!

Tenime dokunmadan daha

Nerden bileceksin sıcağı

Öpmeden dudaklarımı henüz

Nereden bileceksin lezzeti...

Şimşekler çakarken

Ve birbirine yorgan olmadan göz yaşlarımız

Nereden bileceksin sen, yakan tipiyi

Kavuran soğuğu..

Donmaktan kurtulamayan

Temmuz solukluğunu...

Yarası kalbine gömülü

Şu dünya denilen yarada

Nereden bileceksin bir kurtcuk gibi

Hem yarayı tüketen

Hem kendini semiren umutsuzluğu

Sen nereden bileceksin hem

Bir kez bile düşmeden gözlerimin dehlizlerine

Medusa'nın taşa kesen bakışlarıyla karşı karşıya kalmış gibi

Boğulmayı kendi nefesinde...

Yaş bir kütük gibi

İnsan olmanın şartlarının

Çektiğin acılarla ölçüldüğü bir sistemde

Önce kalbinin

Sonra ellerinin nasırlarıyla kurumayı

Ve daha da kavrulmayı kendi güneşinde...

Ama bil olur mu?

Zamanın hangi anında

Öncesinde mi dünyanın

Sonrasında mı yoksa

Boyunuma geçirilmiş, yağsız

Sen urganına rağmen, kör

Satmadım hayalini başka bir dünyaya

Bunları da say olur mu

Cehennem günahlarına

Ki rahat etsin ruhum,

Tanrı nın sarmaşık, çıldırmış oyunlarında...

Ben yokum

Ben yokum

Ben yokum

Sen neredesin, onu söyle...

Özlem SABA