ÖZLEM SABA

Oysa eskimekti ölmek En acı olanından, yavaş yavaş ölmek Her sabah aynı saate-aynı hatta gidip gelmek... Her gün ciğerlerimize yapışan o...

Oysa eskimekti ölmek En acı olanından, yavaş yavaş ölmek Her sabah aynı saate-aynı hatta gidip gelmek... Her gün ciğerlerimize yapışan o...

Ben seni benim sandım Beni de senin... Düştüğümde kaldırırsın sandım Boşluğa düştüğümde doldurursun Yaralarımı sararsın sandım Em, kabuk...

Bazı karanlıklara ışıklı yollardan gidilir. Ve her zaman doğru yerlere doğru yollardan gidilmeyeceği gibi Hem mayınların da üzerinde...

Biz seninle hep düşlerde buluştuk sevgilim... El ayak çekilince Gecenin dilsiz, ümitsiz saatlerinde konuştuk hep Aynı yardan atlayıp Aynı...

İnsan bu, ne yapsa Ne yana dönse aşkı görüyor her yerde Sevmesini bilirse İster puslu havada İster sonsuz maviliklerde Gösterir o kendini...

İlk köşe başındaki satıcıdan bir şişe şarap alıp Aklım mayhoş Tenim mayhoş Yıldızlı bir gecede Dokunuşu ipeksi bir deniz kenarından Sana...

Hayat işte; Buz kesiği yaşamlar Can kırığı aşklar Sonsuzluğuna inandığımız Tenlere gömülü, sayılı soluklar Oysa her şeyin bir sonu vardı...

Sormadım hiç Niye geldin diye Çünkü dışına inat, sımsıcaktı için Ve bir kurt kadar derin Bir o kadar da sahipleniciydi gözlerin Aldandım...

Yaş 23, üniversiteyi yeni bitirmiştim. Bitirir bitirmez memuriyete atılmış, henüz kendimi dahi tanıyamadan, dünyayı, bana zorla...