Kendi Kendine

Şöyle yan gelip koymadan başını

İkiz bir yastığa

Yaslamadan yüreğini

Başka bir yüreğe

Evini arıyor ruh

Evini arıyor beden, her yerde...

Binbir maharetle

Gömmeyi başarsak da inine

O yılanlar da baş kaldırır olur, bir gün bir yerde

Çünkü yılan yılanlığını

Şeytan şeytanlığını

Melek melekliğini yaşamak için gelmiştir bu aleme...

Ve daha kim bilir

Ve daha neleri gözden çıkardık

Hangi yaradılışımızı

Kurban verdik başka bir oluş biçimimize...

Oysa ne çok şey söylüyordu, bir rüzgar bize

Bir güneş

Bir su

Bir kedi

Bir köpek

Bir böcek

Cansız, kişiliksiz sandığımız

Bir ağaç bile...

Büyük dalgalardan önce, deniz çekilir

Ve her şey yerli yerinde olsun diye

Ne tufanlar gördü bu kâinat

O büyük sessizlik/dinginlik öncesi

Ruhsal-ruhsatlı kıyametlerde...

Ve hiçbir zaman

Suçlanmamıştır gökkuşağı biz gibi

Rengarenk diye...

Aslında yıllar önce

Nasıl da tarif edilmiş

Evimizin yolları bize

Nasıl da gözden kaçırmışız

Onları bile;

"Kör bir adam gibi el yordamıyla

Yolumu bulmaya çalışırken topraklarımda

Adımlarıma yön verecek parmaklıklar yoksa da

Vardır senin gülünün büyümesi evimde

İçimde büyümeyi sürdürüyorsun, köklerin çok derinde"

"İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman

Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini

Mutlu aşk yoktur "

"Sofular haram demişler, bu aşkın şarabına.

Ben doldurur, ben içerim, günah benim kime ne!

Ademi sürdün bıkmadın.

Cennette de bırakmadın.

Şeytanı niçin yakmadın?

Cehennemin var da senin."

"Bir ağaç gibi tek ve hür

Ve bir orman gibi kardeşçesine" yaşayacaksın kardeşim

Gözlerinin önünde bir tiyatro sahnesi sergilense de

Yalnız değilsin ama, teksin bilesin sen

Kendi şuurunda yaşıyorsun

Her yolculuğun aslında, kendi kendine...

Özlem SABA