SENİ TANIYANA DEK

Önümde uzanan yolardan korkmuyorum artık.

Çünkü geride bıraktığım yollardan daha korkunç olamazlar

Korkmuyorum artık!

Zira, korkmak bana göre bir eylem olmadı hiç

Şüphe, endişe, evet

Ama korkmak, asla!

Sesimi yükseltmekten korkmadım hiç!

Ne yaptıysam, gürültülü gürültülü yaptım

Güldüm, eğlendim, sevdim, seviştim.

Tartıştım, kavga ettim

Gittim, geri geldim

Hepsinde de samimiydim

ve kendimdim

Gerçek beni saklama gereği duymadım hiç.

Ötelemeyi

Ötelenmeyi

Onaylanmayı beklemedim kimseden.

Işığı sönmüş, karanlık ruhlardan uzak durdum hep

Hiçbir şey beklemedim, el etek öpenlerden

Mevki ve makamıyla

Parsıyla beni diz çöktürecek hiç kimse olmadı hayatımda

Ama diz çöktüm Aşk'a her defasında

Ocakta bir tencere sıcak çorbam oldu her zaman

Bugusu bana yaşadığımı

Anne kokusunu anımsatan

Lüks alışkanlıklarım olmadı hiç

Beş yıldızlı otellerde tatil yapmadım mesela

Nerede doğallık, ben orada.

Ne zaman bir sokak hayvanı görsem

Yalnızlığımı anımsayıp, sonsuz bir sevgiyle kucakladım her defasında

Nerede merhamet, sadakat, ben orada

Rüzgar hiçbir zaman benden yana esmese de

İçimdeki fırtınanın yolunu tuttum her daim.

Vardır elbet bir bilgi deyip

Tutundum tüm inançlarıma

Ta ki o fırtınalar beni bu kıyılara vurana dek

Seni karşıma çıkarıp

Beni sonsuz ızdıraplarda yakana dek

Çocuk neşemi

Gülen gözlerimi

Şu yukarda yazdığım tüm bildiklerimi

Sevdiklerimi bana unutturana dek

Bu kıyılar mı

İşte senin kıyılar

Sevgisiz, güvensiz,

Anlayışsız, merhametsiz, hoşgörüsüz sonsuz yamaçlar

Giden ben görünsem de her defasında

Beni arkana bile bakılmadan itip kaçtığın yamaçlar

Sanrım tek suçum kendim olmamam ve seni sevmiş olmamdı

Başkası gelmiyor aklıma

*

Kimi makam peşindeydi

Kimi şöhret

Kimi dört elle sarılmış hayata

Kimi elini eteğini çekmişti hayattan

Kiminin kendinden fazlaydı şöhreti

Kiminin kendinden yüksekti makamı

Oysa çabuk sönerdi sahnenin ışıkları

Bu evrende hepimiz bir mumduk

Zaman üfleyince ruhumuza, bir püf kadar hiçtik!

İşte bu yüzden zamana bıraktım ben her şeyi!

Seni, beni, bizi

Bu kez uzun uzun

Sindire sindire terk edeceğim seni

-Eminim o unutturacak bize bizi!

"Çünkü kalpten vakitsizce gidenler

Vakitsizce geri gelirler"

Özlem SABA