Bir Yıldızın Sonatı

Gecenin en dar yerinde

bir gül yaprağı gibi titredim

Rüzgâr, unuttuğum çocukluğumu

saçlarımın arasından alıp götürdü.

Bir pencere vardı içimde

kimse açamadı onu,

ben bile.

Sesim, duvarlara çarpıp

geri gelen solgun bir ışık gibi

hep kendime düştü.

Hep kendime düştü gölgem

dünyada bir tek ben varmışım gibi

Biliyorum,

kalbimin derin yerlerinde saklı duran

o küçük kuş

uçmak için değil,

yanmak için yaratıldı.

Bazen bir vav ın sırrında cenin

Bazen be'nin altında nokta misali

kendinden kendine dönen semazen

Yani ben,

küllerimi avuçlayan gecelere rağmen

yeniden doğmayı öğrendim;

çünkü her kadın,

kendi karanlığını kandil yapan

gizli bir yıldız taşır içinde.

Yazan

Özlem SABA