Derin Uykular

Benden uykumu çalanlar uyuyorlar;

Ben gecenin en ağır sessizliğinde

kalbimin kapılarını açık unutmuşum

Onlar bilmez,

bir insanın kendi içinde düşe düşe

ne kadar yorulabileceğini.

Amansız bir uykuya dalmanın

ne kadar korkunç olduğunu bilmiyorlar;

gözlerini kapattığında bile

içindeki fırtınanın dinmediği

o dipsiz karanlığı tanımıyorlar

Ben sabaha kadar kendimi toplarken

onlar karanlığın arkasına saklanıyorlar

oysa bilseler,

insanı en çok kendiyle baş başa kaldığı

o uykusuz geceler büyütür

Ve sarar yaralarını

Ve yine de…

Ben uyanık kalıyorum,

çünkü onca karanlığa rağmen

içimde hala bir ışık

bir umut taşıyorum

çünkü inanıyorum,

insana

ve Tanrı'ya...

Yazan

Özlem SABA