GÜL KOKUSU

Herkes kendi seçer yolunu

Bilmez asla mutluluk mu mutsuzluk mu sonu

Kimi kalır yerinde, seçer kolayı

Kimi kalanın yapamadığını yapar, seçer zorunu

Fakat kim ne yaparsa yapsın

Sonunda mahkum kalır kendine

İçindeki muhakemeye..

Kendim diye inandığı bedene

O bende taşıdığı akla, zihniyete

İçinde ne varsa o taşar derler ya hani dışarı

Dışarı dediğin şey aslında senden içeri

Benim yolumsa hep kendime doğru

Tohumdan güle

Gülden zerreye

Fakat herkes gül sevecek değil ya bu hayatta

Kimi sevdim diye okşar başını

Kimi de okşuyorum derken, vurur boynunu...