AKIŞA BIRAK KENDİNİ

Ne çok şaşırdığıma ben bile şaşırıyorum bazen.

Kötü insan tarifim her gün değişiyor.

İyi insan olmak için alanlarımız gün geçtikçe azalıyor.

Tahammül seviyemiz çok düşük.

Öylece oturup kalkmak istiyorum bazen.

Hiçbir şey yapmadan.

Hiçbir şey düşünmeden.

Sonsuz uzaklara bakmak.

Önce biraz içimi, sonra dış dünyayı seyretmek.

Gözlemlemek olanı biteni.

Hayatla ilgili planlarımı yeniden gözden geçirmek.

Ben hayatla ilgili píanlar yaparken, hayatın benim için yapacağı planlara belki de hazır hissetmeye çalışmak.

Belki biraz ağlamak.

Üzerimden geçen kara bulutların dağılmasına izin vermek sonra.

Ağız dolusu gülemeseyemem ama belki biraz

gülümsemek.

Şükürlerime sarılmak.

Varlığıma inanmak...

Her şeyin geçici oluşunu bilmenin dayanılmaz

hafifligini yaşamak

Ve her şeyin geçici olduğunu bilmenin dayanılmaz ağırlığı önünde diz çökmek...

Yüreğim elimde hazırlanmak bir sınırsız yolculuğa.

Belki de vazgeçmek tüm yolculuklardan.

Neler beklemişim hayattan

Neler istemek üzereyim

Nelerden vazgeçmek üzreyim anlamadan

Öylece durmak,

Beklemek istiyorum bazen.

Çünkü biliyorum ki; bir saniye sonra hiçbir şey

eskisi gibi olmayacak.

"Aynı derede ki kez

yüzülmeyecek"

Ve bir saniye sonra beni nelerin beklediğini hiç

kimse bilmeyecek.

Akışta olmak ve akışın ahengini bozmamadan öylece durmak ve gelene razı olmak...

Çünkü biliyorum ki bozanı sistem asla affetmeyecek.

En kısa sürede en yakın yol kenarına bırakıp, yoluna devam gidecek...

Bum!...